مجله اینترنتی آبلیمو - مطالب - وقتی هنر به نفع فلسفه

پنل اعضا

درخواست عضویت در سایت فراموشی کلمه عبور
آمار بازدید
- کل (online):۴۳۴۵
- اعضاء (online):۰
- میهمان (online):۴۳۴۵
- بازدید امروز::۴۶۹۰
- بازدید دیروز::۶۲۱۲
- بازدید کل::۵۵۳۰۹۲۹۰
نظرسنجی

کرونا ساخت کجاست؟

یک حمله بیولوژیکی و ساخت چین است

یک حمله بیولوژیکی و ساخت آمریکا است

ویروسی است که بصورت طبیعی و بر اثر شرایطی بوجود آمده

نمایش نتیجه
تبلیغات

با عضویت در سایت، شما نیز می توانید مطالب جالب خود را برای ما ارسال نمایید، تا به نام خودتان در سایت نمایش داده شود.

جهت ارسال مطالب خود بایستی ،عضو سایت باشید.

سبد خرید

چند لحظه صبر كنيد ...

07 فروردين 1402 |

بازديد كننده مهمان خوش آمديد! ورود

سایت اطلاع رسانی آبلیمو

بازديد كننده مهمان خوش آمديد! ورود

جهت ارسال مطالب خود بایستی ،عضو سایت باشید.

شما اینجا هستید
صفحه اصلی
مطالب
وقتی هنر به نفع فلسفه

دسته بندی

وقتی هنر به نفع فلسفه کنار می‌رود
0

0
تعداد بازدید : ۲۶۸۴

تاریخ نشر : 14 شهريور 1394

وقتی هنر به نفع فلسفه کنار می‌رود

بزرگنمایی تصویر

توضیحات تکمیلی
نظر شما

سحر افتخارزاده، تندیس: علی میرعظیمی، فارغ التحصیل رشته گرافیک، در اولین نمایشگاه انفرادی خود در تهران، گالری “اُ” را تبدیل به محل مواجهه با چیزی کرده است که راه را بر هرگونه تلاش معناسازانه ذهن مخاطب می‌بندد. چیدمان میرعظیمی با اسمبلاژهای زمخت، که قطعات خود را در هرگوشه ساختمان “اُ” پراکنده‌اند، اغتشاشی گنگ را نمایش می‌دهد. یک واسازی فرمی – مکانی، یک آشفتگی همانند آنچه در مراحل اولیه ادراک یک تصویر یا پدیده در ذهن اتفاق می‌افتد. قطعاتی از ابزارهای روزمره شهری در ترکیب‌هایی نامانوس تبدیل به دستگاه‌هایی مهیب شده‌اند که با چیدمان خود، فضاها را به هم مرتبط می‌کنند. این ارتباطات، بافتی پیوسته در کل مکان گالری به وجود آورده، مکان را از آن خود کرده و آن را تبدیل به جایی برای وقوع پردازش داده‌هایی پراکنده و ناقص کرده‌ است. گویی درون ذهنی را نگاه می‌کنیم که در یک وضعیت قرنطینه، همچون بیماری تحت مراقبت یا شاید بتوان گفت تحت نظارت و کنترل در حال بازیابی داده‌ها در جهت ادراک و بیان چیزی موهوم است. این هذیان در عین اینکه بیرون از ذهن مخاطب و در “آنجا” هست، درون ذهن مخاطب نیز به صورت تصویر بازتاب می‌یابد و پروسه‌ای مشابه برای ایجاد ارتباط بین تکه‌ها و برساختن یک عبارت واضح یا یک تصویر منسجم را طی می‌کند. این پروسه با خواندن حجم زیاد متون به ظاهر مغشوش و پراکنده دفترچه نمایشگاه، پیچیده‌تر شده و ذهن خواننده-تماشاگر را به بازی می‌گیرد. واسازی آثار و تجزیه آن به تصاویر و قطعات جدا از هم، عدم قطعیت معنا و تعویق دستیابی به آن را فرایاد می‌آورد.
عنوان این رویداد “نمایش نمایش نمایش” است. و معادل انگلیسی آن؛ Spectacle Appearance Gesture.
Spectacle یا “نمایش” از مفاهیم مورد توجه جنبش سیتواسیونیست‌ها و به طور دقیق‌تر هسته اصلی “جامعه نمایش” گی دُبور است. Appearance که در فلسفه، معنایی معادل فنومن دارد، ما را به کانت می‌رساند. و Gesture یا حالت بیان به عنوان ریشه ابتدایی زبان، اشاره به حالتی موهوم از بیان دارد که منجر به ادراک مشخص نمی‌شود بلکه تصوری گنگ از پدیده به نمایش درآمده می‌سازد. علاوه بر این ارجاعات فلسفی-نقادانه،‌ در این رویداد، تاثیر دیدگاه‌‌های مارسل دوشان بر آثار واضح است. گویی با برآیندی از تفکرات فلسفی -زبانی گوناگونی مواجهیم که در طول تاریخ هنر، وجه دیداری و بازنمایانه هنر را به چالش کشیده‌اند.

نظر شما